Stowarzyszenie Uniwersytet Trzeciego Wieku Ostrzeszów

 TERESA WOJTASIK -  "O bibliotece"

Kto kocha książki

do biblioteki zna drogę

 bo dobra książka jak dzwon na trwogę.

W życiu podpowie jaką iść  drogą,

jeśli w sercu nie masz dla niej kącika

spróbuj wejść nogą - nieważne lewą czy  prawą.

Nie bój sie wiedzieć i czytać pozwól sobie, 

nie mów, że teraz nie mogę.

Biblioteka czeka - ruch do ciebie należy.

Powiedz poczytam zanim zasnę

by odejść od szarości dnia codziennego.

Jakie to proste.

Biblioteka ma drzwi otwarte dla każdego.

EMERYTURA - Teresa Wojtasik

To uśmiech w jesieni życia

i wiara, że możesz coś jeszcze

energia, której masz wiele.

Samotność Cię nie dotyczy

bo studiujesz w UTW,

gdzie zajęć jest bez liku

od gimnastyki po spotkania kulkturalne,

a mądrość z doświadczeniem idzie w parze

niesie kosze wiedzy w darze

tej, któreś za młodu nie zgłębiłaś

bo inne priorytety miałaś.

Dziś myślisz i czujesz inaczej

ciekawa wciąż ludzi i świata

UTW - spełnia Twoje marzenia

horyzonty poszerza z każdym wykładem

a ile Cie ciekawi i kręci

zapytaj swojej pamięci

czy pojemne szuflady na wiedzę ma.

KOBIETA - Teresa Wojtasik

Kobieta – puch marny pisał poeta
westchnień mężczyzn nie liczy
o wygląd zawsze dba.
Wie o sobie tyle ile trzeba
raz jest aniołem, raz demonem,
raz kwiatu mimozą, raz kaktusem
 bywa słodyczą i sola w oku.
 Ogarnia kuchnię i ogród też,
                                    młotek narzędziem jej znanym.
                                    Bywa czuła i roztargniona,
                                    pamiętliwa i pamięta.

                                    Kobieta – jak wiatr, który nagle
                                    zrywa z łodzi żagle
                                    twarzy ma niewiele
                                    i różne życiowe cele.
                                   Kocha i chce być kochana.

Wycieczka na Litwę wszystkim się podoba,

A szczególnie wtedy, kiedy jest pogoda.

Po drodze świątynie, a potem do celu.

Wszyscy żeśmy spali w przydrożnym hotelu.

Pan Genio kierowca wspaniale kieruje,

A jego żoneczka wszystkim dyryguje.

Co zwiedzić, co kupić każdemu doradzi,

I wszyscy jesteśmy z tego bardzo radzi.

Piękna okolica i jezior tu wiele,

Gości zapraszają przydrożne hotele.

Gosia i Halina zawsze humor mają,

I swymi żartami wszystkich zabawiają.

Sewerka i Jadzia co za nami siedzą,

Trasę podziwiają i słodycze jedzą.

Maryla i Ania na spacerze były,

Chociaż deszczyk padał, przystań zobaczyły.

Pan Kazio z Teresą dobry humor mają,

I wszystkim od rana pięknie się kłaniają.

Krysi było zimno, pulower kupiła,

Z mężem na parkingu kawę też wypiła.

Danusia podziwia kolory jesieni,

Gdy wróci do domu, pędzlem je przemieni.

Sołtys z sołtysową papierosy palą,

Na każdym postoju pierwsi wysiadają.

Maryla i Waldek z kijkami chadzają,

Nigdy się nie spóźnią, tyle werwy mają.

Na granicy z Litwą wszyscy wysiadali,

Za polskie złotówki lity wykupili.

Rodaków tu dużo, słychać polską mowę,

Bo Troki i Wilno każdy zwiedzić może.

Przewodnik po polsku pięknie opowiadał,

Wsiadł do autokaru i drogę pokazał.

Wysokie drapacze, uniwerek też,

Ulice są czyste, porządek tu jest.

Kraszewski, Słowacki i Mickiewicz wieszcz

Oni tutaj byli i tworzyli też.

Pisarze, poeci, muzycy i malarze też

Znamy ich utwory, przecież o tym wiesz.

Dużo tu kościołów i Polaków jest,

Niejeden z żołnierzy przelał tu swą krew.

Panoramę Wilna z wieży podziwiamy

Na 19 piętro windą się wspinamy [moja dygresja – to jest nielogiczne..]

Potrawy litewskie wszystkim smakowały,

Bo kucharz przyrządzał przepyszne specjały.

Ostrobramska Pani z góry popatrzyła,

Wszystkich zwiedzających pobłogosławiła.

Żegnamy Cię Litwo, do Polski wracamy,

Bo zabytki i widoki też wspaniałe mamy.

Nie o wszystkim piosnka, wszystkich też nie znamy,

Za co Was serdecznie przepraszamy.

Jeśli Państwo chcecie, możecie się gniewać,

Ale ja Wam radzę, lepiej jest pośpiewać.

Halina Woźniak 2012

"Śnieg"
Stoję przy oknie
i patrzę na wirujące płatki śniegu.
Jakież one piękne,
każdy inny, unoszony wiatrem
kołuje i spada na ziemię.
Tan przyklejony do szyby
rozmazuje się i znika.
Tylko kropla spływa w dół.
Szkoda, że to tylko chwila.

Aleksandra Stasierska

10.2012

„Uniwersytet Trzeciego Wieku”

Idziesz z opuszczoną głową,

wleczesz nogę za nogą.

Na dworze jest dżdżysto i ziąb,

a Ty wyglądasz, jakby Cię bolał ząb.

Weź, że się w garść człowieku

i zapisz się na Uniwersytet Trzeciego Wieku.

W Ostrzeszowie, za parkiem, stoi budynek okazały –

to Urząd Miasta i Gminy

od ludzi roi się dzień cały.

Tam jest Biuro pod dwójką,

w nim Zarząd Rejonowy wraz z Przewodniczącą.

A Przewodnicząca ciepło uśmiechnięta,

zawsze życzliwie wita „chłopców” i „dziewczęta”.

Miło i z troską będziesz przywitany –

tam się dowiesz wszystkiego, realizuj więc plany.

Miej głowę i serce otwarte „na ludzi”.

Uśmiechaj się często, miej słońce na twarzy.

Odkryjesz nowy cel, gdy się tylko odważysz.

Są ciekawe wykłady, bardzo mądrych ludzi.

A więc słuchaj uważnie, niech Cię to nie nudzi.

Przepiękne piosenki „Różyczki śpiewają”.

Serca ludziom rosną, gdy tego słuchają.

Wszystkie te próby przeszłam na sobie,

i oto stoję przed Wami, we własnej osobie !